Μια φορά κι έναν καιρό, πριν πολλά πολλά χρόνια υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που καταδυνάστευσαν και κατάκλεψαν τον τόπο τούτο... Στην πορεία της λησταρχικής τους και άχαρης καριέρας τους ανακαλύφθηκε μια λέξη που κάποιος κος Μπαμπινιώτης την μετέφρασε κι αυτός: "ΛΑΜΟΓΙΑ".
Αυτά τα λαμόγια λοιπόν, χάσαν δύναμη και ισχύ, όσπου εξαφανίστηκαν στο παρασκήνιο απολαμβάνοντας όμως τα πλούτη από το πλιάτσικο που κάναν τα χρόνια εκείνα. Σιγά σιγά οι καιροί αλλάξανε, η Ελλαδίτσα μας πέρασε φουρτούνες από τα χρέη που δημιούργησαν τα λαμόγια με αποτέλεσμα να ανεθεωρηθούν πράγματα και καταστάσεις, τόσο πολύ ώστε να αλλάξει ακόμη και ο τρόπος ζωής μας.
Τα λαμόγια υποβαθμίστηκαν σε ισχύ και επίπεδο επιροής, μείναν στο παρασκήνιο όσπου μια μέρα, σε πιο υποβαθμισμένες θέσεις ξαναεμφανίστηκαν, να ζητούν τη συμβολή του κόσμου ώστε να επανέλθουν σε όποια μορφή εξουσίας τους δοθεί ευκαιρία... Τα λαμόγια αυτά ξεκίνησαν έναν αγώνα ξεχνώντας τις άσχημες μνήμες που άφησαν στους πολίτες, λες και ήπιαμε το χάπι της αμνησίας και της ηληθιότητας.
Σήμερα, εν έτη 2010, τους ακούω πλέον να μιλάνε, με την "πετρινη πολιτική τους γλώσσα" και να ζητιανεύουν με τρελλά και κουφά επιχειρήματα μια ψήφο, μια θέση, μια καρέκλα ξανά. Απορώ πως ο κόσμος δεν τους έχει πάρει με τις πέτρες και θλίβομαι που αρχηγοί κινημάτων, παρατάξεων και συνδυασμών τους δέχονται, χάριν της προσέλκυσης ψήφων. Είναι μεγάλο και τραγικό λάθος. Και ίσως γίνει για τελευταία φορά.
Εύχομαι ο κάθε άνθρωπος να απέκτησε συνείδηση και λογική ώστε να εκτοπίσει μια για πάντα αυτά τα λαμόγια. Ο χαρακτηρισμός αυτός να ξαναπάει στη λήθη, στα κομμάτια, στο διάολο από εκεί που εμφανίστηκε παρασύροντας βέβαια μαζί της όλους όσους την αντιπροσωπεύουν...
Καλή επιλογή σε ότι αποφασίσετε, κρατάτε τη δύναμη στα χέρια σας, μην την αφήσετε να πάει χαμένη.
Ο Κοζανίτης
