Κάθε φορά που κατεβαίνω στην Πλατεία Λασσάνη όλο και σε κάποιο πλακάκι θα σκοντάψω.
Εγκαταλειμμένη πόλη θυμίζει η Κοζάνη... 33 μέρες πριν τις εκλογές, εν έτη 2010!
Κι αρχίζω να ελπίζω σε ένα θαύμα! Το θαύμα των εκλογών το οποίο δεν απέχει και πολύ από το θαύμα των Χριστουγέννων, αυτό που συμβαίνει σ' αυτούς που μόνο το πιστεύουν! Αν το πιστέψουν και οι υποψήφιοι, ε θα συμβεί!
Εγκαταλειμμένη πόλη θυμίζει η Κοζάνη, φέρνοντας στο νου μια παλιά ατάκα: "Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα". Έτσι κι εγώ λέω: "Κοζάνη δεν είναι μόνο η πλατεία!". Η φθορά των δρόμων, των σπιτιών, κλειστά καταστήματα που δε θα ξανανοίξουν ποτέ...
Ο εχθρός δεν είναι προ των πυλών αλλά είναι ήδη μέσα στην πόλη και έχει και όνομα: "Φτώχεια" ή πιο sic "κρίση".
Μπορούμε όμως να σώσουμε την αξιοπρέπεια μας. Να αναστηλώσουμε τον περιβάλλοντα χώρο όπου ζούμε και περπατάμε καθημερινά. Είναι γνωστό σε όλους πως π.χ. για μια πλατεία κάποια λαμόγια επωφελούνται υψηλής μίζας. Όταν δεν υπάρχει μίζα δεν γίνεται και η πλατεία. Το ίδιο ισχύει και για όλα τα δημόσια, δημοτικά και κοινοτικά έργα.
Τώρα βέβαια θα βγει κάποιος και θα πει δεν ισχύει αυτό, είναι υπερβολές. Αυτό ακριβώς κι εμείς περιμένουμε! Αυτόν που θα βγει να διαψεύσει αυτές τις κουβέντες γιατί αυτομάτως θα φανερωθεί το λαμόγιο (αν όχι αυτός που ωφελήθηκε, το λαμόγιο-γλείφτης-τουτούκα του αφεντικού).
Για την πλατεία τώρα...
Όταν πέσει σοβάς από τον τοίχο μας παίρνουμε λίγο λάσπη, χώμα ή τσιμέντο και το διορθώνουμε. Γιατί δεν κάνουμε το ίδιο για αρχή με την πλατεία Λασσάνη;
Με έξοδο μόνο το χρόνο μας και υλικά χορηγίες, που σαν ανταμοιβή θα μπαίνει το όνομα του χορηγού σε ειδική πλακέτα στο χώρο (δωρεά κι αυτή).
Άλλοι δώρισαν καμπαναριά, σχολεία, χρηματοδότησαν σπουδές, δώρισαν ακίνητα και εμείς τώρα θα κωλώσουμε σε δωρεά τσιμέντου και πλακιδίων;
Ποιος μίλησε για Κοζάνη και Κοζανίτη αφού ξεχάστηκαν όλα αυτά;
Γιατί να μη γίνει μια κίνηση πολιτών αποκατάστασης μικροζημιών; Σιγά σιγά (και δωρεάν) θα ξανα αναστηλώσουμε την πόλη μας. Σε ώρες που δεν λειτουργούν τα καταστήματα.
Μια κίνηση πολιτών που θα σκουπίζει την πόλη, μια κίνηση πολιτών αποτελούμενη από πολίτες και όχι από ψηφοφόρους. Γιατί σπίτι μας είναι όλη η πόλη. Όταν σε ρωτά ο Αθηναίος από που είσαι και λες "από την Κοζάνη" νιώθεις περήφανος. Αλλά αυτό το έρμο το πλακάκι που όλο σκουντουφλάς ρε Κοζανίτη πότε θα γίνει; Να περιμένουμε δεκάδες εκλογές μπας και χρηματοδοτηθεί; Να πούμε "ας το φτιάξουν οι πολιτικοί";
Τώρα είναι η ευκαιρία για νέες ιδέες όσο χαζές κι αν φαίνονται. Να φτιάξουμε τη ζωή μας καλύτερη με μόνη προϋπόθεση να σηκωθούμε από τον καναπέ. Τώρα που οι πολιτικοί είναι ευάλωτοι λόγω... πολιτικής κρίσης και γιαουρτώματος αυτών!
Η Ελλάδα σχεδόν πτώχευσε. Δεν έχει άλλο χρήμα, μη μείνουμε να μας φάει η βρώμα και η σαπίλα. Ας μιλήσουμε με ανθρώπους που έχουν ακόμη την ευχέρεια υλικής βοήθειας και με ανθρώπους που θα αφιερώσουν το χρόνο τους. Το μυστικό που θα ανεβάσει την ψυχολογία είναι η κοινωνική συναναστροφή που θα επιτελεστεί. Η δημιουργικότητα του πλήθους. Μην πούμε ξανά "εγώ τι θα βγάλω απ' αυτό".
Άντε, ας ξεκινήσουμε με ένα μόνο πλακάκι στην Πλατεία Λασσάνη. Η δημοτική αρχή μπορεί να πείσει κάποιους να το κάνουν δωρεά. Και να είστε σίγουροι πως όταν ο απλός πολίτης δει τον δήμαρχο (όποιος κι αν είναι αυτός) με μια τσάπα στο χέρι τότε όλοι θα ακολουθήσουν.
Και δεν είναι μόνο το πλακάκι, είναι πολλά άλλα που θα πρέπει να ξεκινήσουν και άλλα που θα πρέπει να σταματήσουν.
Για την Κοζάνη ρε γαμώτο.
